Leczenie zawału serca
Zawał serca jest chorobą, która musi być odpowiednio leczona przez specjalistów – w innym przypadku prowadzi do upośledzenia działania serca, uszkodzenia układu krążenia, a w efekcie do śmierci chorego. Dziś o wiele więcej wiadomo o tym, jak leczenie zawału serca powinno przebiegać, dlatego też metody stosowane przy leczeniu są zwykle dobierane nie tylko do stanu pacjenta, ale również jego wieku czy oceny kondycji naczyń wieńcowych.
Pierwsze leczenie przedszpitalne
Zawał serca jest stanem, który wymaga szybkiego postępowania, również przed uzyskaniem pomocy lekarskiej. W przypadku podejrzenia zawału serca chory powinien przyjąć aspirynę, która posiada w sobie kwas acetylosalicylowy i hamuje dalsze szkody czynione w sercu, rozrzedzając krew. Często podanie tego typu leku pozwala choremu spokojnie doczekać do profesjonalnej pomocy lekarskiej, a także znacznie zmniejsza ryzyko powikłań oraz obszar objęty chorobą.
W niektórych przypadkach, zwłaszcza u pacjentów, którzy przebyli już jeden zawał, lekarz może przypisać nitroglicerynę. Lek ten podaje się pod język i ma on minimalizować negatywne skutki zawału, jednak jego przyjęcie powinno nastąpić jedynie w sytuacji, gdy chory jest pewny, że przechodzi zawał.
Nie wolno podawać tego leku przy objawach wstrząsu ani w stanach podejrzenia nowotworu – wówczas nie będzie prawidłowo działał i może poczynić więcej szkód, niż przynieść pożytku.
Rozpoznanie choroby
Podstawowym badaniem wykonywanym przez lekarzy przy rozpoznaniu choroby jest badanie krwi, które pozwala na określenie, czy występują w niej markery zawałowe. Zazwyczaj to one decydują o dalszym postępowaniu oraz stwierdzeniu zawału serca u chorego. Oczywiście, gdy przyczyny zawału serca są dość jasne, np. u chorych na niedokrwienną chorobę serca, to zwykle dodatkowe badania wykonywane są zgodnie z wiedzą lekarza prowadzącego.
Oprócz badania krwi wykonuje się również elektrokardiogram, który wykazuje zwykle zmiany w pracy serca, będące podstawą do stwierdzenia zawału. Lekarz bazuje również na obiektywnych i subiektywnych, podawanych przez pacjenta objawach, które mogą być wskazaniem do przeprowadzania konkretnych badań. Wówczas również pojawia się pytanie o przyczyny ataku serca – poznanie ich często pomaga w decyzji o dalszym postępowaniu i terapii.
Leczenie szpitalne
Leczenie szpitalne ogranicza się na początku do dwóch dziedzin: leczenia farmakologicznego za pomocą odpowiednich do stanu pacjenta leków oraz leczenia operacyjnego, gdy stan pacjenta tego wymaga oraz na to pozwala.
Leczenie farmakologiczne bazuje przede wszystkim na podawaniu leków przeciwzakrzepowych, rozrzedzających krew – w niektórych przypadkach jest to wspominana już aspiryna, podczas gdy w innych lekarze sięgają po inne, podobnie działające i szybko reagujące leki, np. heparynę. Następnie stosowane są leki zmniejszające poziom cholesterolu, których podanie wymaga zachowania czasu do doby od wystąpienia objawów. Następnie, dopiero po stabilizacji stanu pacjenta, możliwe jest podawanie beta-blokerów.
Leczenie operacyjne obejmuje wszczepienie by-passów, czyli pomostowanie aortalno-wieńcowe – jest ono obecnie stosowane wyłącznie wtedy, gdy inne typy leczenia farmakologicznego nie wchodzą w grę, a angioplastyka wieńcowa zakończy się niepowodzeniem, np. ze względu na duże zmiany miażdżycowe. To właśnie zabieg angioplastyki wieńcowej jest jednym z obecnie najskuteczniejszych zabiegów, zwłaszcza dla pacjentów, u których zawał wystąpił nie dalej niż 48 godzin wcześniej; w przypadku tej metody – im szybsze zastosowanie, tym lepsze efekty.
Ten artykuł powstał dzięki współpracy z portalem zawalserca.net – dowiesz się tam jak przebiega leczenie pozawałowe, diagnozowanie i zapobieganie zwałom serca.